Μύκονος,

η βασίλισσα των Κυκλάδων 

   Το νησί των ανέμων, το ασπρονήσι, το βαρύ πυροβολικό του ελληνικού τουρισμού και πάρα μα πάρα πολλά άλλα. Όσα κι αν έχετε ακούσει για τη Μύκονο είναι λίγα. Και οι υπερβολές που έχετε ακούσει δεν ισχύουν ή ισχύουν εν μέρει.

   Η Μύκονος θα σου προσφέρει αυτό που έχεις ανάγκη και κάθε φορά που θα την επισκεφτείς θα σου παρουσιάσει το πρόσωπο που χρειάζεσαι. Θες να ξεσκάσεις και να ξενυχτήσεις μέχρι το πρωί; Θα το βρεις. Θες να πας σε πολυσύχναστες παραλίες; Θα το βρεις. Θες να περάσεις ήσυχα και να χαλαρώσεις; Τό χει. Θες να πας σε παραλίες που θα είσαι ολομόναχος; Τό χει.

    Το νησί έχει αμέτρητες, πανέμορφες παραλίες. Πουθενά δεν έχω δει τόσες πολλές όμορφες παραλίες, τόσο κοντά η μία στην άλλη. Ορνός, Ψαρρού, Paradise, Super Paradise, Ελιά, Λια, Φώκος, Άγιος Σώστης, Φτελιά είναι μερικές από αυτές.

   Είναι όλες αμμουδερές, με αυτή τη χρυσή άμμο που στη δύση του ήλιου μοιάζει με χρυσόσκονη. Πέτρα δεν υπάρχει ούτε για δείγμα. Ούτε μέσα στο νερό. Είναι λες και συνεργεία περνάνε το πρωί και κοσκινίζουν τις παραλίες. Και τα νερά; Δεν υπάρχουν λόγια. Γαλαζοπράσινα, κρυστάλλινα με μια απίστευτη διαύγεια. Κι όταν κάνεις τις βουτιές σου θα δεις δεκάδες ψαράκια να περνάνε μπροστά από τα μάτια σου.

   Τι λάτρεψα στη Μύκονο; Τη διάθεση που υπάρχει. Την αύρα που κυριαρχεί και την αντιλαμβάνεσαι παντού. Δεν υπάρχουν διαχωρισμοί στη Μύκονο. Δεν υπάρχουν χοντροί, αδύνατοι, ψηλοί, κοντοί και όλα αυτά που έχουμε συνηθίσει. Πας για παράδειγμα στην Ελιά και δίπλα σου είναι δύο μοντέλα, τρεις αθλητές και ένα ντούκι. Βγάζεις το μαγιουδάκι σου (ναι καλά διάβασες, το βγάζεις στην Ελιά, δεν το βάζεις) και είσαι άρχοντας ή πριγκιπέσσα. Δεν ασχολείται κανείς μαζί σου. Δεν σε κοιτάει κανείς. Ο καθένας είναι με την παρέα του και δεν ασχολείται με τους διπλανούς. Είσαι δίπλα σε όλους αυτούς και δεν αισθάνεσαι καθόλου άβολα. Και φυσικά η εξυπηρέτηση υψηλών προδιαγραφών. Απίστευτα καλή εξυπηρέτηση. Τόσο βέβαια όσο πρέπει. Όχι να στέκονται πάνω από το κεφάλι σου. Αλλά αν χρειαστείς κάτι είναι εκεί.

   Όσον αφορά το φαγητό θα βρεις τα πάντα. Και πανάκριβα που χρειάζεται να πουλήσεις τουλάχιστον το νεφρό σου για να πληρώσεις (και αν φτάσει) και οικονομικά όπου μπορείς να φας με 5-10 Ευρώ (πιτόγυρα). Εσύ αποφασίζεις. Ακόμη και θαλασσινά γευτήκαμε στην ταβέρνα του Νικόλα στην παραλία Παράγκα, σε πολύ λογικές τιμές για θαλασσινά. Περίπου 30-35 Ευρώ το άτομο. Εννοείται χωρίς αστακομακαρονάδες και τα συναφή. Αν θέλετε αστακομακαρονάδες, ψάρια μεγάλα με το κιλό, ξιφίες, καρχαρίες και τα σχετικά δείτε τον κατάλογο πριν παραγγείλετε. Μην τα παραγγείλετε, τα φάτε και μετά γίνετε viral για τον υψηλό λογαριασμό!

   Στους φούρνους οι τιμές είναι φυσιολογικές και μπορείς να προμηθευτείς το σνακ σου και τον καφέ σου πριν την παραλία. Προτείνουμε τον φούρνο «το Νταβελάκι», λίγο πριν το αεροδρόμιο όπως φεύγεις από την πόλη. Γευστικότατος καφές, προσωπικό για βραβείο και μην ξεχάσετε να δοκιμάσετε τα σιροπιαστά τους. Μετά τη δεύτερη φορά θα θυμούνται πως πίνεις τον καφέ σου και θα τον φτιάχνουν με το που σε δουν.

   Νομίζετε πως σε αυτό το νησί δεν είναι θρήσκοι; Κάνετε λάθος. Σε κάθε στροφή θα δείτε κι ένα ξωκκλήσι. Ναι, αυτά τα μικρά, ασβεστωμένα εκκλησάκια. Είναι παντού στο νησί. Οι ακόμη πιο πιστοί θα επισκεφτείτε το χωριό Άνω Μερά και τη Μονή της Παναγιάς της Τουρλιανής. Ιδρύθηκε το 1542 και μέχρι σήμερα εντυπωσιάζει το περίφημο ξυλόγλυπτο μπαρόκ τέμπλο του καθολικού. Η Μονή έχει φρουριακό χαρακτήρα και ο σημερινός οικισμός δείχνει να δημιουργήθηκε με κέντρο το μοναστήρι. Στην Άνω Μερά θα βρείτε αρκετά εστιατόρια, ταβέρνες και ψησταριές.

   Όσον αφορά στη Χώρα της Μυκόνου, είναι αν όχι η ωραιότερη, από τις ωραιότερες των Κυκλάδων. Όλα περιποιημένα, ασβεστωμένα πρόσφατα και τοποθετημένα στη θέση τους. Δεν υπάρχουν ταμπέλες να χαλάνε την εικόνα. Κυριαρχεί το άσπρο και όλες οι παστέλ αποχρώσεις σε πόρτες, παράθυρα και κάγκελα. Δεν χρειάζεται πρόγραμμα εδώ. Απλά περπατήστε στα σοκάκια κι αφήστε τα να σας ταξιδέψουν. Όπου κι αν βγείτε είναι όμορφα. Κέντρο όλων τα διάσημα Ματογιάννια. Πόσα είναι ποτέ κανείς δεν έμαθε. Είναι ένας αστικός μύθος, κάτι σαν τα Πατήσια. Πρόκειται για τα σοκάκια της Χώρας με τα ακριβά μαγαζιά, μπαρ και εστιατόρια. Η βόλτα εκεί είναι από τις εμπειρίες που θα σας μείνουν. Και φυσικά κι εδώ όλα επιτρέπονται. Θα κυκλοφορήσει η φρεσκολουσμένη κυρία με την τσάντα Louis Vuitton, αλλά και ο αλατισμένος από τη θάλασσα τουρίστας με το μαγιό και την ξεχαρβαλωμένη σαγιονάρα. Μια βόλτα στη Χώρα της Μυκόνου δεν είναι ποτέ ολοκληρωμένη αν δεν περάσετε απο την περίφημη Μικρή Βενετία, τη συνοικία με τα καπετανόσπιτα που κρέμονται πάνω στη θάλασσα, τους πολυφωτογραφημένους ανεμόμυλους και την Παναγία την Παραπορτιανή, ένα από τα σπουδαιότερα αρχιτεκτονικά και θρησκευτικά μνημεία των Κυκλάδων και του Αιγαίου.

                         του Κωστή Παπαχρήστου

instagram: kostispapaxristos