Φλώρινα - Πρέσπες

η γοητεία μιας άλλης Ελλάδας

   Στα βορειοδυτικά σύνορα της χώρας, συναντάμε την πιο κρύα πόλη της Ελλάδας, σύμφωνα με τους μετεωρολόγους, την ιδιαίτερη Φλώρινα.

   Η περιοχή κατοικείται από αρχαιοτάτων χρόνων και ταλαιπωρήθηκε αρκετά την περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων.

   Την πόλη διατρέχει ο ποταμός Σακουλέβας, τον οποίο περιβάλουν πανέμορφα νεοκλασικά και αρχοντικά. Δεν θα αντισταθείτε σε μια φωτό για το instagram εδώ, ενώ αν δεν πάτε καταχείμωνο, είναι απόλαυση το καφεδάκι δίπλα στο ποτάμι.

   Τί θυμάμαι από τη χειμωνιάτικη δική μας βόλτα κατά μήκος του ποταμού; Ησυχία στους δρόμους, κρύο, τα τζάμια των καφέ και των σπιτιών να είναι θολά από τη ζέστη που επικρατούσε μέσα και μια ομίχλη να έχει αγκαλιάσει τα πάντα. Μια πολύ γλυκιά πάχνη, που ταίριαζε απόλυτα στο σκηνικό και το απογείωνε.

   Δεν είναι κάτι ξένο η ομίχλη σε αυτή την πόλη. Είναι μέρος της γοητείας της. Και ναι, θέλω να το ξαναζήσω, να τυλιχτώ στα ζεστά μου ρούχα, να περπατήσω και πάλι χωρίς σκοπό στους άδειους δρόμους, μέχρι να κουραστώ και να μπω στο Διεθνές, παραδοσιακό, ιστορικό καφενείο της πόλης και στέκι του Θόδωρου Αγγελόπουλου, του παγκόσμιου κινηματογραφιστή που αγάπησε αυτή την πόλη όσο λίγοι. Όσοι έχετε δει ταινίες του μεγάλου δημιουργού, αυτή η πόλη θα σας είναι γνώριμη. Όχι τόσο κάποια συγκεκριμένα μέρη, αλλά η ατμόσφαιρά της, αυτό που σου αφήνει αφήνοντάς την πίσω.

   Η Φλώρινα είναι μια μικρή επαρχιακή πόλη, μια πόλη όμως με αρώματα, μυρωδιές και χαρακτήρα. Μια πόλη που θα σε γοητεύσει. Κι ένας τόπος με απίστευτες φυσικές ομορφιές. Όπως η περιοχή των Πρεσπών.

   Περίπου μία ώρα απέχει το χωριό Ψαράδες των Πρεσπών από τη Φλώρινα. Η διαδρομή είναι μαγευτική, ειδικά όταν πλησιάζεις στις λίμνες, τις θαυμάζεις από ψηλά και είναι σαν να έχεις μπροστά σου μια απέραντη, γαλήνια θάλασσα.

   Το χωριό Ψαράδες είναι το σημείο όπου υπογράφηκε η Συμφωνία των Πρεσπών κι από εδώ μπορεί κάποιος να πάρει μια βάρκα κι ο ντόπιος βαρκάρης να τον οδηγήσει εντός της Μεγάλης Πρέσπας, στο τριεθνές, το σημείο όπου σμίγουν τρία κράτη, η Ελλάδα, η Αλβανία και η Βόρεια Μακεδονία.

   Οι Πρέσπες αποτελούν επίσημα, από το 1975, τόπο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και αποτελούν υγροβιότοπο διεθνούς ενδιαφέροντος. Η Μεγάλη Πρέσπα μοιράζεται μεταξύ των χωρών Ελλάδας, Αλβανίας και Βόρειας Μακεδονίας, ενώ η Μικρή Πρέσπα σχεδόν εξολοκλήρου ανήκει στην Ελλάδα. Ένα πολύ μικρό τμήμα ανήκει στην Αλβανία.

   Εντός της Μικρής Πρέσπας συναντάμε το νησάκι του Αγίου Αχιλλείου, το οποίο αξίζει να επισκεφτείτε για να θαυμάσετε από κοντά τα απομεινάρια του ομώνυμου βυζαντινού ναού. Πρόκειται για ένα πολύ μικρό νησάκι, με 2-3 κατοικίες, άλλες τόσες καλλιέργειες και αρκετά κατάλοιπα της βυζαντινής ζωής, στο οποίο μπορεί να φτάσει κανείς περπατώντας πάνω σε ένα ξύλινο μονοπάτι 800 μέτρων περίπου, το οποίο είναι σαν να κρέμεται πάνω από τη λίμνη.

   Στην κορυφή του μικρού λοφίσκου του νησιού, κοιτάζοντας τις Πρέσπες κι ακούγοντας τα πουλιά της λίμνης, ένιωσα το μυαλό μου να καθαρίζει. Ίσως είναι λίγα πλέον τα σημεία στη Γη, όπου δεν παρεμβάλλεται κανένας τεχνητός ήχος.

tip: Στη Φλώρινα απαντάται το φαινόμενο της παγωμένης ομίχλης, που εδώ το αποκαλούν σινιάκι. Λόγω των ιδιαίτερων κλιματολογικών συνθηκών της περιοχής δημιουργείται αυτή η περίεργη ομίχλη, η οποία μπορεί να διαρκέσει μέρες κι εμποδίζει τις ακτίνες του ήλιου να φτάσουν στην πόλη. Έτσι, μπορεί να είσαι στο κέντρο και να αισθάνεσαι ότι είναι καταχείμωνο και βγαίνοντας, πηγαίνοντας λόγου χάρη προς Πρέσπες, να ανέβεις υψόμετρο, να περάσεις πάνω από την ομίχλη και να είναι χαρά Θεού. Κοιτάζοντας προς τα κάτω η Φλώρινα είναι εξαφανισμένη στο παγωμένο πέπλο της.

tip2: Ό,τι και να φάτε στο Διεθνές είναι πεντανόστιμο. Οπωσδήποτε κεμπαπάκια! Ο χώρος θα σας ταξιδέψει στο χρόνο και οι γεύσεις θα σας θυμίσουν τις νοστιμιές της παιδικής σας ηλικίας. Και τη γιαγιά σας.

του Κωστή Παπαχρήστου