Μάνη 

γη της πέτρας και της ελιάς

   Μάνη, τόπος σκληρός, άνυδρος, πετρώδης και συνάμα τόσο μα τόσο γοητευτικός. Η Μάνη διακρίνεται στη μεσσηνιακή και τη λακωνική. Επειδή οι αποστάσεις είναι μεγάλες και όχι τόσο κοντινές όπως φαίνονται στους χάρτες, η ομάδα του ntelogo.com περιηγήθηκε στη λακωνική Μάνη (κάναμε το λεγόμενο στα νέα ελληνικά road trip). Επόμενη φορά θα ακολουθήσει και η μεσσηνιακή.

   Σημείο αναφοράς της λακωνικής Μάνης είναι η Αρεόπολη, ένα πανέμορφο πετρόχτιστο χωριό που ξεπέρασε τις προσδοκίες μας. Με μία πολύ μεγάλη πλατεία κι έναν πεζόδρομο όνειρο. Σήμερα η Αρεόπολη είναι η ιστορική έδρα του δήμου Ανατολικής Μάνης. Αξιοσημείωτο είναι ότι εδώ υψώθηκε στις 17 Μαρτίου του 1821 η πρώτη σημαία της ελληνικής επανάστασης. Σε πολλά σημεία της περιοχής θα δείτε δίπλα στην ελληνική σημαία, τη σημαία της Μάνης και τη σημαία του Βυζαντίου. Το βράδυ η Αρεόπολη βάζει τα καλά της και είναι απίστευτα γοητευτική. Αποπνέει έναν αέρα παράδοσης με τις παλιές πινακίδες των καταστημάτων, τα γαλακτοπωλεία, τους αιωνόβιους φούρνους, τα ταβερνάκια, αλλά ταυτόχρονα ζει το σήμερα, κάτι που το επιβεβαιώνουν οι νέοι που κατακλύζουν τα μικρά, πανέμορφα μπαράκια του κεντρικού πεζόδρομου. Οι επιλογές για φαγητό πάρα πολλές, όπου φυσικά κυριαρχεί το κρέας, η γουρουνοπούλα. Και για γλυκό φυσικά γαλατόπιτα Μάνης από ένα παραδοσιακό γαλακτοπωλείο ή έναν φούρνο. Ο πιο διάσημος φούρνος είναι της Κυρά Μηλιάς που λειτουργεί ακατάπαυστα εδώ και 200 χρόνια. Ακόμη κι αν δεν αγοράσετε κάτι, αξίζει για φωτογράφιση.

 Το επίνειο της Μάνης είναι το Λιμένι, το μοναδικό, καρτποσταλικό, αξέχαστο Λιμένι. Είναι αδύνατον να ξεχάσεις αυτή την εικόνα ακόμη κι αν περάσει καιρός. Πράσινα, κρυστάλλινα νερά, βραχώδης ακτή και τριγύρω καμιά δεκαριά πετρόχτιστα σπίτια και πύργοι. Το Λιμένι είναι ιδανικό για ουζοκατάσταση με θαλασσινά και βουτιές από τα βράχια μιας και δεν διαθέτει παραλία. Το βράδυ ένα ποτό στα ιδιαίτερα καλαίσθητα μπαρ σχεδόν επιβάλλεται.

   Από τα πιο διάσημα αξιοθέατα της Μάνης είναι τα σπήλαια Διρού, τα οποία έχουν τόσο χερσαίο όσο και λιμναίο τμήμα. Το λιμναίο τμήμα το περιηγείσαι με βάρκα και η εμπειρία είναι μοναδική. Καλό είναι να έχετε κλείσει τα εισιτήριά σας από πριν μέσω διαδικτύου για να αποφύγετε την ταλαιπωρία και την καθυστέρηση (το κόστος για τη μεγάλη διαδρομή είναι 15 Ευρώ).

   Το δικό μας road trip περιλάμβανε στη συνέχεια στάση στην παραλία Μέζαπος για φωτογράφιση. Απίστευτα καθαρά νερά, τόσο που οι βάρκες φαίνονται σαν να αιωρούνται και να μην αγγίζουν τη θάλασσα. Τοπίο άγριο κι εδώ τριγύρω, απότομα βράχια κι από πάνω πυργόσπιτα.

   Η επόμενη στάση για καφεδάκι και βουτιά ήταν στον Γερολιμένα. Ένας παραθαλάσσιος οικισμός, ορμητήριο άλλοτε των Μανιατών πειρατών. Εμείς απολαύσαμε το καφεδάκι μας και κάναμε τη βουτιά μας στα γαλαζοπράσινα νερά της παραλίας του οικισμού. Παπουτσάκια θαλάσσης οπωσδήποτε μιας και η παραλία έχει πέτρες.

   Ακολούθησε η Βάθεια, η οποία βρίσκεται στην καρδιά της λακωνικής Μάνης. Πρόκειται για έναν οχυρωματικό οικισμό. Οι πύργοι της Βάθειας είναι μοναδικά δείγματα λαϊκής οχυρωματικής αρχιτεκτονικής σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο. Τα πυργόσπιτα είναι συνήθως διώροφα ή τριώροφα με πολύ μικρά παράθυρα που χρησίμευαν ως πολεμίστρες όταν δέχονταν επίθεση από Τούρκους ή πειρατές. Δυστυχώς σήμερα το χωριό είναι αφημένο στη φθορά του χρόνου, αλλά δίνει ξεκάθαρη εικόνα της ζωής δύο-τρεις αιώνες πριν. Τη δεκαετία του ογδόντα οι προσπάθειες του ΕΟΤ βοήθησαν έτσι ώστε να είναι σε καλή κατάσταση κάποια πυργόσπιτα.

   Επόμενη στάση το Πόρτο Κάγιο, το νοτιότερο φυσικό λιμάνι της ηπειρωτικής Ελλάδας. Υπήρξε πειρατικός σταθμός και ορμητήριο του Λάμπρου Κατσώνη. Το όνομά του το οφείλει στο Porto Quaglio (λιμάνι των ορτυκιών). Ακόμη και σήμερα αποτελεί καταφύγιο για τους λάτρεις της ηρεμίας.

   Όσοι αντέχουν μπορούν να συνεχίσουν για το ακρωτήριο Ταίναρο, το νοτιότερο σημείο της ηπειρωτικής Ευρώπης. Δυστυχώς όταν επισκεφτήκαμε την περιοχή είχε καύσωνα και θα ήταν επικίνδυνο να φτάσουμε μέχρι εκεί μιας και απαιτείται πεζοπορία 45 λεπτών να πας και 45 λεπτών να επιστρέψεις χωρίς ούτε ένα δέντρο στη διαδρομή. Αξίζει όμως η ταλαιπωρία για όσους επισκεφτούν την περιοχή καταλληλότερη εποχή μιας και στο τέλος της διαδρομής βρίσκεται και ο πέτρινος φάρος του 1882.

   Εμείς συνεχίσαμε λοιπόν για Γύθειο, την πρωτεύουσα του δήμου Ανατολικής Μάνης. Πρόκειται για μια πόλη με νησιώτικο αέρα. Χτισμένη αμφιθεατρικά στους πρόποδες του όρους Λαρύσιο με τα νεοκλασικά σπίτια να φτάνουν μέχρι το λιμάνι. Η πόλη ενώνεται μέσω μιας προβλήτας με ένα νησάκι, την αρχαία Κρανάη ή Μαραθονήσι. Σύμφωνα με τον Παυσανία ο Πάρις και η Ωραία Ελένη εδώ πέρασαν την πρώτη τους νύχτα αφού έφυγαν από την Σπάρτη. Ο Πάρις ξέχασε το κράνος του (του είχε πάρει τα μυαλά η Ελένη) κι έτσι πήρε το νησάκι το όνομά του. Κοντά στο Γύθειο υπάρχει η πανέμορφη αμμώδης παραλία της Γλυφάδας, της οποίας σήμα κατατεθέν είναι το ναυάγιο «Δημήτριος», το οποίο στέκει εκεί από το 1981.

   Με το Γύθειο ολοκληρώθηκε η περιήγησή μας στη λακωνική Μάνη, έναν τόπο πανέμορφο, συναρπαστικό, με αντιθέσεις που αξίζει να επισκεφτεί ο καθένας. Κύρια σημεία της περιοχής είναι η Αρεόπολη, το Λιμένι, ο Γερολιμένας, η Βάθεια, τα σπήλαια Διρού, το Πόρτο Κάγιο, το ακρωτήριο Ταίναρο, το Γύθειο.

   Για τη διαμονή μας στη Μάνη επιλέξαμε το Focalion Castle Luxury Suites (www.focalioncastle.gr με τη συγκλονιστική θέα στον όρμο του Διρού, ειδικά την ώρα που δύει ο ήλιος. Ο κος Δημήτρης και η οικογένειά του μας έκαναν να αισθανθούμε σαν στο σπίτι μας (τόσο πολύ σαν στο σπίτι μας που κλειδωθήκαμε κιόλας, , το δε πρωινό ήταν αυτό που αποκαλούμε μαμαδίστικο. Μακάρι να καταφέρουμε να τους συναντήσουμε και πάλι.

του Κωστή Παπαχρήστου

instagram: kostispapaxristos

Σχόλια

Πολύ όμορφα μέρη!!! που για ακόμα μια φορά με την μοναδική σου περιγραφή ταξιδεύουμε και εμείς μαζί σου!!!