Paris   

je t'aime! 

Παρίσι, η πόλη των πόλεων, η Μέκκα των απανταχού γαλλόφωνων και όχι μόνο. Ο τόπος που απέπνεε πάντα μια ακαταμάχητη γοητεία. Εκεί που έδρασε η διανόηση του μεσοπολέμου. Εκεί που απογειώθηκε η belle epoque. Εκεί που έχουν την ικανότητα να κάνουν τα πάντα τέχνη. Εκεί που οι φούρνοι είναι σήμα κατατεθέν. Εκεί που η γαστρονομία απέκτησε νόημα. Εκεί που το να απολαμβάνεις τον καφέ σου χαζεύοντας τους περαστικούς είναι καθημερινή συνήθεια. Εκεί εκεί εκεί…

   Πάντα στην καρδιά μου θα έχει αυτή τη μοναδική θέση που είχε πριν πρωτοπάω. Πολλές φορές αυτό που βλέπεις σε ένα ταξίδι είναι κατώτερο των όσων περιμένεις. Το Παρίσι δεν με ξεγέλασε, το Παρίσι ξεπέρασε τις προσδοκίες μου.

   Το Παρίσι είναι μια πόλη που φτιάχτηκε για να αγαπηθεί. Και αγαπήθηκε. Και θα αγαπιέται. Κι όπως κάποιος είπε, και στο Παρίσι έχουν προβλήματα όπως σε όλο τον κόσμο, ο κόσμος όμως δεν έχει άλλο Παρίσι.

   Την πρώτη φορά που το επισκέφτηκα έμεινα εκστασιασμένος από το μέγεθος όλων γύρω μου. Τη δεύτερη φορά έτρεμα μπροστά στην ομορφιά που καλούμουν να αντιμετωπίσω. Από την τρίτη φορά κι έπειτα αισθανόμουν κομμάτι αυτής της πόλης, αφουγκραζόμουν τους ήχους της, μου ήταν πολύ οικεία.

   Αν και εξαιρετικά μεγάλων διαστάσεων σου δίνει την αίσθηση ότι υπάρχουν ακόμη γειτονιές. Ίσως αυτό οφείλεται και στον τρόπο που έχουν βρει να διοικούν την πόλη. Είναι μοιρασμένη σε 20 διαμερίσματα (arrondissements). Το καθένα με τον δήμαρχό του. Ο κάθε Παριζιάνος έχει τον φούρναρή του, τον μανάβη του και τους ακούς να καλημερίζονται και να ανταλλάσουν χαμόγελα. Σε όλες τις ταμπέλες στις γωνιές των δρόμων υπάρχει και ο αριθμός του διαμερίσματος και η οδός. Ναι, κι αυτό θα το φωτογραφίσεις. Δεν καταλαβαίνω πώς το πετυχαίνουν αυτό. Αυτή τη γέφυρα τη ζωγράφισε ο Ρέμπραντ, σε αυτό το τραπεζάκι καθόταν η Σιμόν ντε Μποβουάρ, εδώ συχνάζει η Κατρίν Ντενέβ. Κάτι κάνουν και κάθε σημείο της πόλης αξίζει να φωτογραφηθεί. Θα δείτε τουρίστες να φωτογραφίζουν τα πιο απίθανα, διότι εκεί κάποιος διάσημος έκανε κάτι. Τό ’κανε πράγματι ή όχι δεν θα το μάθουμε ποτέ. Είναι όμως έξυπνο και είναι μέρος της γοητείας της πόλης.

   Δεν ξέρω τι να πω για αυτή την πόλη σε κάποιον που δεν έχει πάει. Θα σταθώ μόνο σε μερικά σημεία. Εξάλλου μπορείς να βρεις τα πάντα πλέον στο διαδίκτυο.

   Πρώτα από όλα μην αγχωθείς για το αν θα χαθείς. Η σήμανση είναι εξαιρετική. Παντού. Και κάπου να χαθείς, θα το βρεις. Και ναι, αν τους ρωτήσεις στο δρόμο απαντάνε. Και είναι μάλιστα πολύ ευγενείς. Ακόμη κι αν σε δουν να ψάχνεις θα ρωτήσουν μήπως χρειάζεσαι βοήθεια. Και επιπλέον μιλάνε αγγλικά. Φυσικά το πρώτο που θα σου πουν είναι bonjour, αλλά μόλις καταλάβουν πως δεν τό ’χεις το γυρίζουν.

   Αν πας πρώτη φορά θα επισκεφτείς σίγουρα τον Πύργο του Άιφελ, το Λούβρο, τα Ηλύσια Πεδία, τη Μονμάρτρη, την Παναγία των Παρισίων, άντε και το Μουσείο Ορσέ οι πιο ψαγμένοι. Όλα αυτά αξίζουν και με το παραπάνω. Και πρέπει να τα δεις.

   Επειδή όμως το Παρίσι είναι ανεξάντλητο, εδώ θα σταθώ σε κάποια σημαντικά για μένα ορόσημα της πόλης.

Μονμάρτρη (Monmartre)

   Όταν πας στη Μονμάρτρη προτίμησε να κατέβεις στο σταθμό Lamarck-Caulencourt . Ναι, όταν βγεις θα το καταλάβεις. Είναι ο σταθμός της Amélie και σίγουρα θα σταθείς για λίγο. Οι περισσότεροι κατεβαίνουν στον σταθμό Abesses. Από τον Lamarck-Caulencourt θα ανηφορίσεις για λίγο, ναι κι αυτός ο δρόμος θα σου θυμίσει την Amélie, και θα φτάσεις στο περίφημο καμπαρέ Lapin Agile, στέκι του Πικάσο και του Μοντιλιάνι. Απέναντι βρίσκεται ο τελευταίος αμπελώνας που απέμεινε στη Μονμάρτρη κι ανηφορίζοντας πάλι για λίγο και περνώντας μπροστά από το Ροζ Σπίτι(la Maison Rose) θα φτάσεις στο κέντρο της Μονμάρτρης, την περίφημη πλατεία με τους ζωγράφους(Place du Tertre). Θα προσπαθήσουν να σε πείσουν να γίνεις το μοντέλο τους. Κάθισε να απολαύσεις ένα καφεδάκι στις brasseries που βρίσκονται γύρω από την πλατεία. Κλείσε τα μάτια και ταξίδεψε στις εποχές που αυτός εδώ ο τόπος ήταν το κέντρο της καλλιτεχνικής Ευρώπης, τότε που τα καμπαρέ έσφυζαν από ζωή, ο Πικάσο, ο Ρενουάρ, ο Τουλούζ Λωτρέκ πλήρωναν τα χρέη τους με τους καμβάδες τους και το αψέντι είχε την τιμητική του. Στη συνέχεια κατευθύνσου στη Βασιλική της Σακρέ Κερ, τον διάσημο ναό ρωμανοβυζαντινού ρυθμού που στέκεται σαν γαμήλια τούρτα στο λόφο της Μονμάρτρης. Εδώ το Παρίσι απλώνεται μπροστά σου. Αν είναι καθαρή μέρα η θέα κόβει την ανάσα. Έπειτα θα κατέβεις τον μικρό λόφο προς την πονηρή πλευρά της Μονμάρτρης. Εδώ κυριαρχούν τα sexshops, τα νυχτερινά μαγαζιά, καμπαρέ, χαμάμ, σάουνες. Oι κράχτες στην πόρτα θα προσπαθήσουν να σε δελεάσουν να μπεις. Σίγουρα θα φωτογραφηθείς μπροστά στο Moulin Rouge και στο café της Amelie. Ναι, η Μονμάρτρη θα σε μαγέψει, είναι σαν ένα χωριό μέσα στην πόλη και πίστεψέ με, είναι πανέμορφο. Αφέσου στη γοητεία του και γεύσου τις απολαύσεις που σου προσφέρει απλόχερα. Η Μονμάρτρη σου κλείνει το μάτι, γελάει πονηρά και περιμένει να ανταποκριθείς. Ο Νίτσε έλεγε εξάλλου πως «ένας καλλιτέχνης δεν έχει καμιά δουλειά στην Ευρώπη, εκτός κι αν βρίσκεται εδώ».

Δείτε εδώ βίντεο για τη Μονμάρτρη.

Μαρέ (Marais)

   Ο άλλοτε βαλτότοπος (marais = βάλτος) είναι σήμερα μία πανέμορφη συνοικία με κουκλίστικα καφέ, γκαλερί ανερχόμενων καλλιτεχνών και στενά δρομάκια, τα οποία επιβίωσαν της ορμής του βαρώνου Οσμάν, ο οποίος το 1850 δημιούργησε την πόλη που βλέπουμε σήμερα γκρεμίζοντας ουσιαστικά το μεγαλύτερο μέρος της. Είναι σαν ο κόσμος ολόκληρος κάθε εποχή να θέλει και το σημείο αναφοράς του στη γαλλική πρωτεύουσα. Αρχικά ήταν η Μονμάρτρη, ακολούθησε το Μονπαρνάς και σήμερα το Μαρέ. Τόπος συνάντησης καλλιτεχνών, διανοούμενων, γιάπηδων, στελεχών επιχειρήσεων, αποτελεί το σημείο από όπου ξεκινούν τα νέα ρεύματα. Εδώ όλα επιτρέπονται και η διαφορετικότητα εξυψώνεται. Για αυτό και το Marais αποτελεί το κέντρο των gays, προσοχή όμως, βρισκόμαστε στο Παρίσι, όλα αυτά αμπαλαρισμένα με ένα σικ τρόπο. Εφόσον βρεθείς εδώ θα επισκεφτείς σίγουρα την πλατεία των Βοσγίων, από τις πιο συμμετρικές πλατείες που θα δεις ποτέ και κατά πολλούς από τις ομορφότερες του κόσμου. Η πλατεία περιβάλλεται από 36 όμοια σπίτια, σαν κουκλόσπιτα, εννιά σε κάθε πλευρά και τριγύρω έχει στοές γεμάτες από brasseries και γκαλερί. Σε ένα από αυτά τα σπίτια έμεινε για ένα διάστημα και ο Βίκτωρ Ουγκό. Εδώ γράφτηκε το μεγαλύτερο μέρος των Αθλίων. Οπωσδήποτε καφεδάκι στις καμάρες της πλατείας. Στο Μαρέ βρίσκεται επίσης το Δημαρχείο της πόλης, που μόλις το δεις θα αναφωνήσεις πως μόνο κάτι τέτοιο άξιζε στο Παρίσι καθώς και το Μουσείο Καρναβαλέ, όχι από τα διάσημα μουσεία της πόλης, το οποίο και προτείνω.

Λούβρο (Le Louvre)

   Δεν μπορώ να πω κάτι για το Λούβρο που να μην έχει ειπωθεί. Θα πας έτσι κι αλλιώς αν πας Παρίσι για πρώτη φορά. Είτε στο πω είτε όχι. Είναι η σύγχρονη κιβωτός της ανθρώπινης δημιουργίας. Είναι τεράστιο, ναι ξέρω, το έχεις διαβάσει ότι χρειάζονται μέρες για να γυρίσεις το Λούβρο, αλλά πίστεψέ με, όταν το δεις θα καταλάβεις. Είναι απίστευτα τεράστιο! Και ναι, φυσικά και δεν θα προλάβεις να το δεις όπως πρέπει. Απλά κάνεις ένα πέρασμα από τους βασιλικούς διαδρόμους και τις αυτοκρατορικές σκάλες, μην ξεχνάς το Λούβρο ήταν παλάτι, και κοιτάς δεξιά κι αριστερά με το στόμα ανοιχτό. Ντα Βίτσι, Καραβάντζιο, Μποτιτσέλι, Ραφαήλ, Βερονέζε, Τιτσιάνο, Βατώ, Ντελακρουά, Ρέμπραντ, Μιχαήλ Άγγελος, ο κατάλογος είναι ατελείωτος. Εμείς ως Έλληνες φωτογραφιζόμαστε μπροστά στη Νίκη της Σαμοθράκης, την Αφροδίτη της Μήλου, στα αυγυπτιακά τα οποία πράγματι είναι εντυπωσιακά, άντε και στη Μόνα Λίζα. Ναι, θα το σκεφτεί, το ξέρω. Η Τζοκόντα που είχε η γιαγιά σου στο χωλ ήταν μεγαλύτερη από την αυθεντική. Αφού βρεθείς όμως στο Λούβρο, βγαίνοντας αποκαμωμένος, θα πας στην Angelina, που βρίσκεται στην οδό Ριβολί(rue Rivoli). Αν θα έχει ουρά; Ναι. Αν θα περιμένεις; Σίγουρα ναι! Ισχύουν αυτά που έχεις διαβάσει για τη σοκολάτα της; Απολύτως!!! Θα γευτείς λοιπόν την ωραιότερη σοκολάτα που έχεις πιει και θα τη συνοδεύσεις με το διάσημο γλυκό της Μον Μπλαν(Mont Blanc). Όλα είναι σαν να έχουν μείνει σε άλλη εποχή, τότε που εδώ σύχναζε η Κοκό Σανέλ. Και σήμερα μπορεί να πετύχεις κάποιον διάσημο μόδιστρο. Ρίξε μια προσεκτική ματιά. Περιμένω εντυπώσεις.

Κήποι - Κοινόχρηστοι χώροι

   Το Παρίσι είναι μια πόλη φτιαγμένη για τον άνθρωπο, καμωμένη για να την περπατήσεις, να τη χαρείς. Κάθε φορά που πηγαίνω βλέπω πως αυξάνονται οι χώροι που προσφέρονται στον πεζό. Οι κήποι, όπως και όλα, είναι απλά τεράστιοι και πανέμορφοι. Είναι σαν όλα να τοποθετήθηκαν στη θέση που έπρεπε. Σαν κάποιος από ψηλά να τοποθέτησε το κάθε παρτέρι στη θέση του, την κάθε ζαρντινιέρα στη σωστή γωνιά. Και πουθενά δεν υπάρχει τσιμέντο. Κι όπου υπάρχει το έχουν καλύψει με χαλίκι και χώμα για να μην χαλάει την εικόνα. Επισκεφτείτε τους Κήπους του Λουξεμβούργου μια ηλιόλουστη μέρα και απολαύστε τους όπως και οι Γάλλοι. Πάρτε το καφεδάκι σας, το κολατσιό σας και καθίστε να λιαστείτε στις περίφημες πράσινες σιδερένιες καρέκλες που είναι σε όλους τους κοινόχρηστους χώρους. Έχουν καταφέρει να κάνουν τους τουρίστες να φωτογραφίζουν ακόμη κι αυτές τις καρέκλες. Το είπαμε, μπορούν να κάνουν τέχνη οτιδήποτε σκεφτούν. Στους Κήπους του Κεραμεικού θα σταθείτε σίγουρα πριν ή μετά την επίσκεψή σας στο Λούβρο. Στην πλατεία των Βοσγίων οπωσδήποτε. Κήποι του μουσείου Ροντέν. Κάνεις τη βόλτα σου ανάμεσα στα γλυπτά του διάσημου γλύπτη. Αν πας άνοιξη ή καλοκαίρι η βόλτα στους Κήπους του παλατιού των Βερσαλλιών θα σου μείνει αξέχαστη. Ατέλειωτες καταπράσινες εκτάσεις, ολάνθιστοι κήποι, αγάλματα με χρυσές λεπτομέρειες και συντριβάνια όλων των μορφών. Ναι, είναι το πολυτελέστερο παλάτι του κόσμου και οι κήποι του το κερασάκι στην τούρτα. Μην ξεγελαστείς όμως, κήποι σε μέγεθος δάσους, σίγουρα θα χρειαστείς μια ολόκληρη μέρα για να δεις τα βασικά. Αν θα περπατήσεις στα Ηλύσια Πεδία; Ανυπερθέτως! Είναι η ομορφότερη λεωφόρος του κόσμου και η πιο σικ. Στη μια της άκρη το Λούβρο και στην κορυφή της σαν στέμμα η Αψίδα του Θριάμβου. Και σε απόλυτη ευθεία στο βάθος η Μεγάλη Αψίδα της Defense, είναι η περιοχή του Παρισιού με τους ουρανοξύστες, τμήμα των Μεγάλων Έργων του Μιτεράν. Κι επειδή όπως είπαμε, όλα προσπαθούν να τα κάνουν τέχνη και να τους δίνουν μια άλλη υπόσταση, εδώ θέλησαν να συνδέσουν το μεσαιωνικό Παρίσι(Λούβρο) με το μέλλον(ουρανοξύστες) μέσα από τη νοητή ευθεία που συνδέει τις Αψίδες. Αν πας Χριστούγεννα(μία από τις καλύτερες χριστουγεννιάτικες αγορές της πόλης) ή αν είσαι λάτρης των ουρανοξυστών αξίζει να επισκεφτείς την περιοχή Defense. Και τα πεζοδρόμιά τους, αχ αυτά τα πεζοδρόμια, είναι σε μέγεθος όσο και οι δρόμοι, μπορεί και πιο μεγάλα. Περπατάει άνετα ο πεζός, ο ανάπηρος, ο γονιός με το καροτσάκι. Είναι όλα ομοιόμορφα και στο ίδιο ύψος, δεν ανεβοκατεβαίνεις. Οι στάσεις των λεωφορείων είναι λες και μπήκαν χτες, δεν είναι γραμμένες, ούτε σπασμένες. Γράφουν τις γραμμές που διέρχονται από την κάθε στάση, το δρομολόγιο και το βράδυ είναι φωτισμένες. Και το κερασάκι στην τούρτα; Έχουν θύρες usb για να φορτίζεις τις συσκευές σου. Όλοι οι δρόμοι έχουν την απαραίτητη κλίση για να φεύγουν τα νερά. Αν αφήσεις κάτι στη μέση του δρόμου θα καταλήξει στην άκρη. Το έκανα και κυνηγούσα τη βαλίτσα μου. Και σε κάποια σημεία των δρόμων οι δημοτικοί υπάλληλοι με ειδικό κλειδί ανοίγουν κάποιες υποδοχές στην άκρη του πεζοδρομίου και νερό από τον Σηκουάνα τρέχει στις άκρες των δρόμων και τους καθαρίζει. Ξέρω, μοιάζει εξωπραγματικό, Σημειωτέον, αυτό το κάνουν από το 1850 περίπου. Και κάτι ακόμη. Περπατώντας στους δρόμους του Παρισιού δεν θα δείτε μεγάλους κάδους απορριμμάτων. Πέρα από τα γνωστά πάρκα και τους μεγάλους κήπους, όπου μπορούν φυτεύουν πράσινο και δημιουργούν χώρους ανάπαυσης. Ο περίπατος στο μικρό νησάκι του Σηκουάνα, το Ile Saint Louis, όχι το τουριστικό όπου βρίσκεται η Παναγία των Παρισίων, θα σου μείνει αξέχαστος. Μεταφέρεσαι σε μια άλλη εποχή, όπου κυριαρχούσαν τα κρινολίνα και οι ιππότες. Πρόκειται για την πιο ακριβή και αριστοκρατική περιοχή της πρωτεύουσας, ανέγγιχτη από τον χρόνο και τα πλήθη των τουριστών. Υπάρχουν τόσα πάρκα στην πόλη, το ρομαντικό Σομόν, το φουτουριστικό της Βιλέτ, το κουκλίστικο Μονσό. Πήγαινε όπου προλάβεις. Μην αγχώνεσαι να πας σε όλα. Δεν θα τα καταφέρεις. Τις επόμενες φορές. Το Παρίσι θα σε στοιχοιώνει και θα επιστρέψεις. Είναι μαγικό να περπατάς στο Παρίσι, είναι σαν να βρίσκεται σε ένα τεράστιο σκηνικό.

Εκκλησίες

   Είναι πολλές, πάρα πολλές, είναι παντού και είναι όπως όλα εδώ, πολύ μεγάλες. Οι περισσότερες γοτθικού ρυθμού, σκοτεινές, προκαλούν μια απόκοσμη γοητεία και συνήθως θα πετύχεις κάποια λειτουργία. Κάθισε κι απόλαυσέ το. Το εκκλησιαστικό όργανο θα σε μαγέψει. Και οι χορωδίες τους. Όσα κι αν έχεις διαβάσει για την Παναγία των Παρισίων είναι λίγα. Βρίσκεται πάνω στο μεγάλο νησάκι του Σηκουάνα. Είναι απίστευτα μεγάλη, απίστευτα όμορφη, και απίστευτο τι έχτισε ο άνθρωπος το 1100. Θα τη χαρακτήριζα η ξομπλιαστή εκκλησία. Είναι γεμάτη λεπτομέρειες που θα τις προσέξεις όταν τη δεις από κοντά. Δεν υπάρχει κανένα σημείο κενό. Παντού υπάρχουν σχέδια, αγάλματα, ζωγραφιές. Αν έχεις κουράγιο ανέβα τα 390 σκαλοπάτια για τους πύργους της με την ελπίδα να δεις πίσω από τις τερατόμορφες υδρορροές τον Κουασιμόδο να τραγουδάει στην Εσμεράλδα του. Η θέα από εδώ μαγευτική. Στο προαύλιο της Παναγίας των Παρισίων(δεν πηγαίνουν πολλοί) είναι η κρύπτη της. Εδώ θα θαυμάσεις τα απομεινάρια της κέλτικης αρχαίας πόλης Λουτετία. Η πρώτη φορά που αναφέρεται στη ιστορία η πόλη είναι από τον Ιούλιο Καίσαρα ως Λουτετία και η φυλή που την κατοικεί ως Παρίσιοι , από τους οποίους τελικά πήρε και το όνομά της. Αν τα καταφέρεις επισκέψου την Παναγία των Παρισίων σε διάφορες ώρες της ημέρας. Συνεχώς αλλάζει χρώματα, ανάλογα με το φως που πέφτει πάνω της. Πίστεψέ με, θα σε γοητεύσει. Όχι πολύ γνωστός ναός, αλλά προτείνω να πας, ο Saint Pierre du Mont. Και είναι εύκολο να πας, μιας και σίγουρα θα φτάσεις στο Πάνθεον. Είναι πίσω από το Πάνθεον, γοτθικός κι αυτός με ένα τέμπλο-γέφυρα μοναδικό στην εκκλησιαστική αρχιτεκτονική. Εδώ φυλάσσονται και τα λείψανα της πολιούχου του Παρισιού, της Αγίας Γενεβιέβης. Σίγουρα θα μείνεις με το στόμα ανοιχτό στη Sainte Chapelle. Πρόκειται για τον ναό με τα ωραιότερα ίσως βιτρό του κόσμου. Βρίσκεται κι αυτός πάνω στο μεγάλο νησάκι, κοντά στην Παναγία των Παρισίων, μέσα στο συγκρότημα του Δικαστικού Μεγάρου. Πρόκειται για έναν ναό που αποτελείται από δύο ορόφους, ισόγειο και πρώτο. Μπαίνοντας στο ισόγειο σε ηρεμεί και σε κερδίζει αυτή η κλασική ατμόσφαιρα που χαρακτηρίζει τους γοτθικούς ναούς. Στη συνέχεια ανεβαίνεις από μία στενή σκοτεινή σκάλα στον πρώτο όροφο, τον όροφο όπου εκκλησιαζόταν ο βασιλιάς. Κι όταν φτάνεις μένεις έκπληκτος από αυτό που αντικρίζουν τα μάτια σου. Τεράστια παράθυρα καλυμμένα με βιτρό εξαιρετικής ποιότητας, ξυλόγλυπτες κατασκευές τριγύρω και το εσωτερικό του ναού να χρυσαφίζει. Δεν θα την ξεχάσεις αυτή την εικόνα. Είναι ο μόνος ναός που πληρώνεις είσοδο(10 Ευρώ), μιας και πλέον λειτουργεί μόνο ως μουσείο. Σε όλους τους άλλους ναούς η είσοδος είναι δωρεάν. Αξίζει να αναφέρω εδώ το Πάνθεον, το οποίο χτίστηκε ως ναός, αλλά σήμερα αποτελεί ένα μη θρησκευτικό μαυσωλείο που περιέχει τα λείψανα επιφανών Γάλλων πολιτών(και κάποιων αλλοεθνών). Εντυπωσιακό σε διαστάσεις κτίριο, θυμίζει αρχαίο ελληνικό ναό και φυσικά εξαιρετική η ιδέα να τοποθετούνται σε ένα χώρο τα λείψανα ατόμων που τίμησαν την πατρίδα.

   Παρίσι, μια πόλη φετίχ. Όσα και να πω για το Παρίσι, ποτέ δεν θα είναι αρκετά. Βάλτο στους επόμενους προορισμούς σου. Και μην ξεχνάς ότι ο Βαν Γκωγκ έλεγε πως «όσο κι αν δυσκολεύει η ζωή, ο καθαρός αέρας αυτής της πόλης, κάνει τον κόσμο να μοιάζει καλύτερος».

   Όποιος θέλει λεπτομέρειες, μπορεί να επικοινωνήσει με τα μέλη της ομάδας του ntelogo.com.

tip: Ξύπνα μια μέρα πρωί, να μην έχει βγει ο ήλιος, περπάτα στη σκοτεινή και ήσυχη ακόμη πόλη μέχρι τον κοντινό φούρνο. Θαύμασε απέξω τα θολά από τα ζεστά προϊόντα τζάμια κι άνοιξε την πόρτα. Απάντησε στον bonjour monsieur με το καλύτερό σου χαμόγελο και πάρε μπαγκέτα και κρουασάν σοκολάτας. Βγες περήφανος με την πρώτη μπαγκέτα της ημέρας, κόψε ένα κομμάτι, άκου αυτό το λαχταριστό κρακ, δες πόσο αφράτη είναι μέσα κι απόλαυσέ τη. Δάγκωσε κι από το κρουασάν σοκολάτας, απλά για να επιβεβαιώσεις ότι εδώ γεννήθηκε η σφολιάτα!

Δείτε εδώ το σχετικό βίντεο.

tip2: Κρουαζιέρα με καραβάκι στον Σηκουάνα. Αξία ανεκτίμητη, εμπειρία αλησμόνητη!

Δείτε εδώ το σχετικό βίντεο.

του Κωστή Παπαχρήστου

Δείτε το γενικό βίντεο για το Παρίσι εδώ.